Wie meedeed aan Write for Rights 2021 weet zich vast nog de milieuactivist Bernardo Caal Xol uit Guatemala te herinneren. Hij kreeg ruim 7 jaar cel omdat hij een heilige rivier beschermde. Goed nieuws: hij is vrij! Lees meer op https://www.amnesty.nl/actueel/bernardo-caal-xol-uit-guatemala-is-vrij

Biologie studenten Melike Balkan en Özgür Gür kregen vrijspraak samen met de andere deelnemers aan een Pride-bijeenkomst in 2019 in de Turkse hoofdstad Ankara. Ze konden 3 jaar cel krijgen.

U schreef bij Write for Rights in 2020 voor hen.

Lees meer

 Arash Sadeghi vervroegd vrijgelaten om medische redenen

U nam deel aan de petitie in de Hoeksteen op 27 juni 2018 voor Arash Sadeghi. Na vijfenhalf jaar in de gevangenis is deze mensenrechten-activist in mei vrijgelaten. Dat betekent niet alleen zijn vrijheid, maar ook gedegen medische hulp bij zijn zeldzame vorm van botkanker. Zijn vrouw zit nog altijd vast. 

Sadeghi en de Iraanse autoriteiten hebben elkaars pad sinds 2009 meermaals gekruist. Dat jaar wordt hij voor het eerst opgepakt na demonstraties tegen de verkiezing van Mahmoud Ahmadinejad. Na twee maanden  komt hij vrij, maar het blijkt het begin van een serie arrestaties en beschuldigingen. Als hij voor korte tijd vrij is in 2010 vallen de autoriteiten zijn huis binnen. Sadeghi is niet thuis, zijn moeder en zus wel en de schrik bezorgt Sadeghi’s moeder een hartaanval. Een paar dagen later overlijdt ze. ‘Iedereen in mijn familie geeft mij de schuld van mijn moeders dood, mijn huis is een hel’, zegt Sadeghi tegen The Guardian. ‘Ik zou liever in de gevangenis zitten.’ Kort na die uitspraak wordt hij weer opgepakt. Zijn vader laat aan The Guardian weten dat hij het betreurt dat hij zijn zoon zo hard heeft aangepakt. ‘Ik kan hem niet zien en hem dat zelf zeggen, maar het spijt me.’ In de Evin-gevangenis in Teheran, in een speciale afdeling voor politieke gevangenen, zit Sadeghi dan in eenzame opsluiting. Als hij in 2011 korte tijd vrij is en het graf van zijn moeder bezoekt, wordt hij daar opnieuw gearresteerd.  

Sadeghi is tot 2009 een politiek actieve filosofiestudent. Hij trekt zich het lot aan van medestudenten die hun studie niet kunnen betalen of om politieke redenen geweigerd worden. Via Facebook uit hij zijn ongenoegen. Al gauw niet alleen over wat er op de universiteit gebeurt, maar ook over de politieke situatie in het land. Zijn berichten worden gebruikt om een zaak tegen hem aan te spannen, wat in 2014 leidt tot een veroordeling van negentien jaar voor onder andere ‘propaganda tegen de staat’ en ‘het verspreiden van leugens via internet’. In 2014 halen de autoriteiten de woning overhoop waar hij samen met zijn vrouw Golrokh Ebrahimi Iraee, ook activist, woont. Ze vinden een nog ongepubliceerd verhaal van Iraee. Ze beschrijft daarin een vrouw die na het zien van de film The Stoning of Soraya M. zo ontdaan is dat ze een koran in brand steekt. In die film wordt een vrouw gestenigd, iets wat nog altijd voorkomt in Iran. ‘Elke keer legde ik uit: het is maar een verhaal’, zegt Iraee hierover, maar dat mag niet baten: ze wordt vastgezet. Sadeghi gaat uit protest in hongerstaking. Zijn conditie gaat snel achteruit en na internationale druk wordt er een borgsom opgesteld voor Iraee en komt ze tijdelijk vrij. Inmiddels is ze opnieuw opgepakt.  

In 2016 wordt bij Sadeghi een zeldzame vorm van botkanker ontdekt. Lange tijd wordt zijn behandeling uitgesteld, maar uiteindelijk krijgt hij een operatie. Zijn herstel gaat echter langzaam, omdat dokters hem niet altijd mogen bezoeken in de gevangenis. In 2020 weigert hij zijn medicatie, om aandacht te vragen voor de gevaren die gevangenen lopen in de coronapandemie, die keihard toeslaat in Iran. Dit protest maakt zijn situatie internationaal bekend. In mei van dit jaar wordt Sadeghi vervroegd vrijgelaten. Door overpopulatie in de Iraanse gevangenissen kregen gevangenen vorig jaar de mogelijkheid om al na een derde van de straf om vrijlating te vragen. Het lijkt Sadeghi’s medische situatie te zijn die de doorslag gaf. Zijn vrouw zit nog altijd vast.  

Zoon Nassima overdonderd door alle brieven

De in Nederland wonende Moussa, zoon van de Saudische vrouwenrechtenactivist Nassima al-Sada, nam duizenden brieven en kaarten aan zijn moeder in ontvangst en zei: ‘Ik ben overdonderd. Mijn moeder zal al deze brieven geweldig vinden. Het zal erg veel voor haar betekenen en ze zal versteld staan van alle moeite die voor haar is gedaan. Het verbaast me ook dat sommige brieven aan mij zijn gericht. Een vrouw schreef me: “En voor jou stuur ik moederliefde” – zo lief! Ik had bedacht een selectie van de brieven te maken om aan mijn moeder voor te lezen. Maar nu ik deze zakken vol zie, besef ik dat ze zal willen dat ik ze stuk voor stuk voorlees! Heel veel dank aan jullie allemaal voor jullie solidariteit.’

De acties voor de Turkse lhbti-activisten Melike Balkan en Özgur Gür zorgden ervoor dat zij ongelooflijk veel aandacht kregen voor hun standpunten. De social mediakanalen van hun organisatie METU LGBTI+ Solidarity werd overspoeld met steunbetuigingen en mensen die meededen aan hun acties.

U schreef bij Write for Rights in 2020 voor hen.

Dankbrief van Gustavo

De door politiegeweld blind geworden Chileense demonstrant Gustavo Gatica en zijn familie stuurden een dankbrief die bestemd is voor alle Amnesty-leden: ‘…Wij geloven dat de internationale druk cruciaal is voor het bereiken van gerechtigheid. Daarnaast zorgde deze campagne ervoor dat wij de omhelzingen van duizenden en duizenden mensen over de hele wereld hebben mogen voelen. Zij lieten ons merken dat wij hun steun hebben en dat velen van ons van een betere wereld dromen waarin de fundamentele rechten van alle mensen worden bevorderd en gerespecteerd. Jullie laten ons geloven dat die toekomst mogelijk is…’